Derisinin yüzülmesine fetva veren zamanın müftüsü, Nesîmî’nin derisi yüzülürken sağ elinin şahadet parmağını sallayarak “bunun kanı da pistir, uzva damlarsa,, o uzvun kesilip atılması gerekir” diyormuş. Tam bu sırada Nesîmî’nin bir damla kanı müftünün şahadet parmağına sıçramış. Meydanda bulunan ehl-i can: “müftü efendi, fetvanıza göre parmağınızın kesilmesi lazım” demiş. Müftü efendi “nesne (bir şey) gerekmez, biraz suyla temizlenir” demiş. Bunu duyan Nesîmî kanlar içinde,
 
Zâhidin bir parmağın kessen döner Hakk’dan kaçar 
Gör bu gerçek âşıkı ser-pâ soyarlar ağrımaz 
 
 
Beytini okur. Bundan sonra bakarlar ki Nesîmî eğilip yüzülen derisini yerden alarak bir post gibi sırtına vurmuş ve Halep’in oniki ayrı kapısından aynı anda çıkarak insanların arasından çekip gitmiştir.