Promete’nin kanını taşıyan Ahmet Haşim, hiçbir kurala boyun eğmeyen özgün, özerk ve avangart bir şairdir. Haşim her yönüyle şaşırtıcıydı. İşte bu şaşırtıcılığı içinde, eskiyi yeniyle kekeleyen bir primitifti, yani modern bir vahşiydi. O, Batı kökenli Doğulu bir duyarlılığın şairidir. Yaşadığı dönemden başlayarak günümüze kadar pek çok şairi etkilemiş ve misyon sahibi bir okul olmuştur. Türk şiirinde manifesto niteliğindeki ilk poetikayı Haşim üretti ve ilk şiir okulunu da o kurdu.
Piyale kitabının başındaki şiir hakkında bazı mülahazalar açık bir poetika ve bunun da ötesinde protest bir manifestodur. Bu yüzden Haşim, Türk şiirinde saf şiirin avangart (öncü) ismi olmuştur. Bütün Şairler; neredeyse resim, musiki ve imgeyi Haşim’den tahsil etmişlerdir. Haşim, kendi ruh dünyasının zindanında bir okul kurmuş ve bu okulda önce kendi ruh eğitimini şiirle tamamlamış ve sonra da şiirinin mübhem ve gizemli dünyasının karanlığında her biri adeta birer okul haline gelmiş yüzlerce şair yetiştirmiştir.
Bu okul eğitim ve öğretime hâlâ devam etmektedir. Kendisinden sonra gelen şairler, bu ilkel şairin şiirine sızma gayreti içinde olmuşlar ve yine Haşim’den hareket ederek kendilerine tıpkı Haşim gibi bir masal dünyası yaratmışlardır. Ahmet Haşim öldü diyenler yanılıyorlar, Haşim yaşıyor.