Ben darası alınmamış sözleri severim, öyle ince hesaplı kalın kitaplı sözlerden nefret ederim ve bulantı çağından beri de böylesine tuhaf anlam bunalımlarına düşmekten de korkar ve tiksinirim. Modern dünyanın sahipleri kendi paradigmalarını inşa sürecinde kurguladıkları “adalet mülkün temelidir” şeklinde bir dikteci söylemi zihinlere kazıyarak insanlığın zihnini felç ettiler. Kesinlikle adalet mülkün temeli olamaz. Eğer, adalet mülkün temeli ise dünyada boşuna barış beklemeyin. Bu son derece saçmadır ve bu söz her hâlükârda her durumda adalet gücün ve kapitalizmin temelidir anlamına gelir. Binaenaleyh bu durumda mülkü olan haklıdır, mülkü olmayan ise peşinen doğuştan haksızdır. Halbuki adalet, hayatın temeli olmalıdır. Hakikatlarımızın hayalleri işte bu dehlizlere kadar uzanıyor. Adalet hayatın temeli oluncaya kadar acı ve ağır hakikatların koynunda hayallerimizi yaşatmaya devam edeceğiz ve hayata aslında bir tepki ve saldırış olarak hep “şiir” diyeceğiz.