Peygamberler, insanlık tarihinin en gizemli/esrarengiz karakterleridir. İnsanlığın yüreğindeki ulvî ateşi tutuşturan onlardır. Şairler, peygamberler vasıtasıyla  fizik âlemini metafizik âleme söz ile bağlayan en iyi kelam işçileridir. İnanç kalesine söz bayrağını dikip dalgalandıranlar onlardır. Peygamberler hareket, aksiyon ve misyon adamıdırlar, onları hakkıyla temsil edenler ise şairlerdir. Kâinata ve eşyaya peygamberî bir gözle ve bir şair duyarlılığı ile bakılmalıdır. Bu bakış; makro düzeyde evrene, mikro düzeyde ise eşyaya ruh ve heyecan üflemektir. Şairler, ilahî/vahyî hakikatlar ile insan gerçekliği arasında mecazdan bir köprü kurarlar.  Bu bakımdan bir anlamda peygamberlerin misyonunu üstlenen veliler olarak görülebilirler. İnsana ve evrene yeni yorumlar getirenler ve onu bir üst dil ve üslup ile sürekli açımlayanlar şairlerdir. Şairler bu bakımdan marifetullaha giden insanlık yolunun kervancıbaşılarıdırlar. Şairlerin şuuru insanlığın atalete meyilli dimağını sürekli ayakta tutmakta ve ona bir dinamizm kazandırmaktadır.